دوز شروع دارو بر اساس سن، وضعیت تغذیه ای و سایر داروهای مصرفی بین 2/5 تا 10 میلی گرم روزانه است. تنظیم مجدد دوز بر اساس اندازه گیری INR صورت می گیرد. ویتامین K می تواند اثرات وارفارین را برگرداند و در واقع پادزهر مسمومیت با وارفارین است.

بعضی بیماری ها وشرایط بالینی بر عملکرد وارفارین تاثیر می گذارند که حائز اهمیت می باشند و حین درمان با وارفارین باید مد  نظر قرار گیرند:

1- سن بالا می تواند باعث افزایش حساسیت به وارفارین شود و ریسک خون ریزی افزایش می یابد. ( در بیماران مسن ذخایر ویتامین K  کاهش می یابد.)

2- مصرف الکل بصورت حاد می تواند باعث افزایش INR شود. در حالیکه در بیمارانی که بطور مزمن الکل مصرف می کنند به دوز بالاتری از وارفارین نیاز دارند.

3- در بیماری های کبدی، حذف وارفارین از بدن کاهش می یابد و لذا ریسک خونریزی افزایش می یابد.

4- در بیماری های کلیوی نیز احتمال خونریزی ناشی از وارفارین افزایش می یابد.

5- در بیماران با نارسایی قلبی، احتمال خونریزی با وارفارین افزایش می یابد.

6- هر گونه تغییر در محتوای ویتامین K مصرفی می تواند باعث تغییر در عملکرد وارفارین شود. مثلا سبزیجات سبز همچون اسفناج و کلم بروکلی محتوای ویتامین K بالایی دارند و بیمار حین درمان با وارفارین نباید محتوای دریافتی خود را تغییر دهد. این موضوع در فایل صوتی تداخلات وارفارین بطور کامل توضیح داده شده است.

7- در کم کاری تیروئید معمولا باید دوز بیشتری از وارفارین دریافت شود.

8- در پرکاری تیروئید معمولا نیاز به دوز کمتری از وارفارین است.

9- استفاده از سیگار وتنباکو می تواند باعث افزایش نیاز به وارفارین شود.

10-تب، عفونت و التهاب حاد، بدخیمی واسهال میتوانند منجر به افزایش INR و افزایش ریسک خونریزی شوند.